بخوان.....

جلال از سعی می کرد حرفش را بزند. کاری به کسی نداشت. دنباله همه چیز را می گرفت اگر به نتیجه می رسید محکم پایش می ایستاد. حال خیلی جاها هم اشتباه رفت.

جدای از این دلیل قوت خود قلم او هم مشوقی است برای اینکه آدم کتابهایش را بخواند.

در «مدیر مدرسه» هم با اینکه فضای آن زمان خیلی برای گفتن هر حرفی باز نبود ولی او گریزهای می زند:

«تابلوی مدرسه هم حسابی و بزرگ و خوانا. از صد متری داد می زد که توانا بود هر که.... هر چه دلتان بخواهد! با شیر خورشیدش که آن بالا سر سه پا ایستاده بود و زورکی تعادلش را حفظ می کرد و خورشید خانم روی کولش با ابروهای پیوسته و قمچیلی که به دست داشت و تا سه تیر پرتاب، اطراف مدرسه بیابان بود.»